Mistrzowie wśród Mistrzów

Witajcie

Przeczytałem własnie ciekawą dyskusję w wątku o Tomku Gollobie dotyczącą legendarnego Tonego z 98 roku a Tomkiem z 2010.

Wpadłem na pomysł wątku do tego typu rzeczowej, kulturalnej i sensownej dyskusji dotyczącej właśnie tych mistrzów wśród mistrzów.

Aby rozpocząć ciekawi mnie gdyby tak zestawić z ostatnich 20 lat tych TOP1 z najlepszego swojego sezonu zakończonego Mistrzostwem świata który byłby wygrany?

Hans Nielsen? Tony Rickardsson? Jason Crump? Nicki Pedersen? Trio Ermolenko Hamill Hancock? Tomasz Gollob?

Mark Loram i Gary Havelock chyba na tle tych sław są kopciuszkami niestety choć ten 1 miał wiele akcji któych inni mogą pozazdrościć do dziś.

Czy może mistrzowie Jan O. Pedersen i Per Jonsson ? Żałuję tego 2 jakże ciekawe byłoby Grand Prix z Perem w roli głównej

Ten genialny bieg z Bradford z Moranem i Wiltshirem coś niesamowitego ..

Wiem, że jeśli chodzi o styl to Nicki Pedersen może i nie jest wirtuozem, ale uważam, że u szczytu formy zjadał kogo chciał i kiedy chciał. "Świniak" był totalnym dominatorem. Grand Prix? Liga? Nieważne, wymiatane wszędzie. Moim zdaniem leje wszystkich mistrzów po 1995 roku, bo od wtedy intererę się speedwayem ;)

O taka liste chodzi?

1. Tony Rickardsson 1998
2. Jason Crump 2006
3. Nicki Pedersen 2007
4. Sam Ermolenko 1993
5. Jan Oswald Pedersen 1991
6. Tomasz Gollob 2010
7. Hans Nielsen 1995
8. Greg Hancock 1997
9. Billy Hamil 1996
10.Gary Havelock 1992
11.Mark Loram 2000
12.Per Jonsson 1990

50s:
1 - 4. Briggs, Fundin, Craven, Moore

60s:
1. Fundin
2. Briggs
3. Mauger

70s:
1. Mauger
2. Olsen
3. P. Collins

80s:
1. Nielsen
2. Gundersen
3. Penhall

90s:
1. Nielsen
2. Rickardsson
3. P. Jonsson

00s:
1. Rickardsson
2. Crump
3. N. Pedersen

raczej chodzi o taka liste jaka zrobil drozd

hmm wg mnie ja bym zamienil Crump 06 z Pedersenem 07 :P

wyobrazacie sobie bieg:
A Ricko 98
B Pedersen 07
C Crump 06
D Ermolenko 93

??? :D masakra :D

Tomek z 2010 zrobiłby ich po przegranym starcie :)

Crumpa 06 raczej by nie zrobił :).

To jest tylko zabawa. Ustalic wyższosc miedzy wieloma przypadkami to wrecz niemozliwe. :) Aczkolwiek na pewno z drugiej strony mozna wskazac ze np. Jason Crump w 2006 był lepszym mistrzem niz np. Mark Loram. Zwlaszcza w tych trzech pierwszych przypadkach był number 1 i reszta swiata. Miimo swietnego sezonu na pewno najslabszym był Per Jonsson. :) Warto wspomniec o tym, ze Gary Havelock w 1992 roku to nie był finałowy wyskok. Gary w 1992 był super zawodnikiem. Wszedzie jezdzil na najwyzszych obrotach. Mozna powiedziec, ze to był jego sezon. W zasadzie nie wyszly mu jedne zawody DMS w Kumli, gdzie zdobył zaledwie 7 punktow i nie wygrał biegu. Obok niego dominowala zelazna trójka: Jonsson, Ermolenko i Nielsen. Szkoda ze Jano w maju złapał kontuzje. Byłoby we Wrocku ciekawiej.

Jednak w zadnym z tych sezonow mistrz nie był przypadkowy, czy niespodziewany. Wspomnialem, ze Per wydawał sie najmniej dominujacym mistrzem z tych na liscie. Jednakze w eliminacjach jezdzil bardzo pewnie. Super zawody w finale skandynawskim w Linkoeping. Pewnie w finale Inter w Fjelsted. Był cichym faworytem. Natomiist Szwed był typem zawodnika bardzo pewnego siebie. On juz w 1988 rou mial ogromna chrapke na sprawienie sensacji w Vojens. Do dzis twierdzi, ze nie do konca sluszne wykluczenie w pierwszym biegu, gdzie wywrocil Hasna zburzylo jego niecny plan.:)

Na uwage zasluguje wyczyn Jano Pedersena. Gdyby nie defekt na parach w Poznaniu na pierwszej pozycji, we wszystkich 3 finalach nie stracilby punktu!. :)

Znowuz Sam Ermolenko wykrecil chyba najwyzsza srednia w angielskiej lidze od 1990 roku. Był jak automat. Słodko skarcił odwiecznego rywala Hasna w ostatnim wyscigu DMS w Coventry, gdzie przy rownej zdobyczy punktowej swoich zespolow mieli zadecydowac o złotym medalu. (Ermol 13333). Takie momenty najbardziej buduja sławe i legende. :) Niestety kontuzja nogi w decydujacym meczu o mistrzostwie w BEL z Belle Vue zakonczyla przedwczesnie jego sezon. Z tego powodu nie mogl udowodnic absolutnego prymatu i nie wystapil w ELRC w Swindon.

Równiez wystepy w polskiej lidze były wymierna mistrzowskiej formy. Ci ktorzy jechali wszystko i wszedzie nie zawodzili rowniez w "dzikiej" Polsce. Gary Havelock, Billy Hamill, Sam Ermolenko, Nicki Pedersen, Jason Crump, Tony Rickardsson zaliczyli najlepsze sezony w naszym kraju wlasnie w rocznikach z listy.

Per Jonsson jest nisko na twojej liście drozd ale ja nie znam dokładnie wyników Długiego w innych rozgrywkach ad. 1990. Natomiast te biegi, które oglądałem to sytuują szweda wśród absolutnie najlepszych jeźdźców na torze. Wspaniały technik i walczak mimo średnio optymalnych żużlowo warunków fizycznych.

Ja pobawię się w typowe gdybanie i chciałbym zwrócić uwagę, że kilku riderów bez złotego medalu miało też wybitne wprost sezony; kwestią subiektywnych odczuć jest czy ci zawodnicy w innych rocznikach nie zdobyliby mistrzostwa. Przede wszystkim 3 kandydatury: Sullivan 2002, H. Andersen 2006 i L. Adams 2007. Szczególnie ten ostatni miał sezon wyborny, wyprzedzać bez kontaktu/faulu/czyściutko jest trudniej aniżeli wywozić w płot/rozpychać na łokcie dlatego postawę Adamsa 2007 z tej trójki cenię najwyżej. To był też bajkowy żużel. Wspomniał ktoś o dominatorze Nickim z roku 2007, a wtedy Adams kilka razy ośmieszył Nickiego wyprzedzając jak tyczkę :) Choćby w Cardiff czy w play off na rzeszowskim torze.

Moja lista zaczyna się na pewno od:
1.Rickardsson 1998
2.Crump 2006

im dalej w las tym więcej drzew.

Tu pełna zgoda. Sam miałem tu wspomnieć o LA z 2007, ale zostało to już uczynione :) Tam wcale tak dużo Adamsowi do Nickiego nie brakowało.

To fakt o czym piszesz i warto zwrocic na rewelacyjne sezony tych, ktortzy nigdy nie siegneli po złoty medal. Cala trójka ktora wymieniles miala rewelacyjna na najwyzszym poziomie dyspozycje. Apropo Leigha Adamsa - on jeszcze na mnie wrazenie zrobil na poczatku sezonu 2004. Normalnie gosc tak zasuwal, ze mi szczena opadala. W pierwszych 10 meczach w Anglii kolo stracil ze 2 punkty. ;) Ogladalem go najpierw w Sztokholmie na GP, gdzie wygral, a kilka dni pozniej w lidze szwedzkiej, gdzie golil jak zyleta. Włąsnie w takim stylu. Bez kontaktu, blisko, z wyczuciem, na waskim i technicznym torze osmieszal gosci na trasie. Jezdzil jak w transie. Jak po sznurku. Niewiarygodna jazda. Pierwszy raz w zyciu przejalem sie i poczulem ze ten moj "nieulubiony" Adams moze zgarnac złoto. ;) "Na szczescie" sprawdzila sie moja przepowiednia i wywalczył czwarte miejsce. ;)

Ostatnio ogladnalem sobie final brytyjski z 1994 roku. Joe Screen wtedy był rownez niesamowity. Polecam te zawody kazdemu. Gdyby ten chlopak mial troszke lepsze starty i zimna głowe w prowadzeniu kariery spokojnie walczyłby o kilka tytułow mistrza swiata. Na trasie obok walorow Adamsa mial jeszcze wiecej fantazji, brawury i dynamiki. Jego umiejetnosci w ataku nie do opisania.

Wracajac do Pera. Zgadza sie o czym piszesz. Per w tych zawodach jezdzil swietnie. Zreszta FIMS w Bradford to moje ulubione zawody wszechczasow, a Pera daze obok Tomka najwiekszym sentymentem. Zawsze marzylem zeby Tomek na dystansie był własnie taki jak Per. No ale... jest to małe ale. W rozgrywkach ligowych nie zachwycał. Po seoznie chcial podwyzki, ale charyzmatyczna promotor pani Pati Blis odpowiedziala: sorry Per, moze na swiecie jestes numerem jeden, ale w druzynie numerem trzy. Nie dostaniesz podwyzki. :) I Per uniosł sie duma mistrza swiata i sezon 1991 spedzil poza Anglia, czym latwiej bylo mu podpisac kontrakt z Apatorem. Na dobre rozbrat z Anglia mu nie wyszedl i po roku wrocil do Reading. ;)

Forma, wyniki, a styl to tez pole do dyskusji. Jak Buszmen napisal dla niego pod katem SAMEJ JAZDY Tomek to mistrz wszechczasow. Tylko to juz sprawa mniej wymierna niz osiagniete wyniki. Per Jonsson i Mark Loram jezdzili spektakularniej niz Sam Ermolenko i Hans Nielsen w przytoczonych sezonach. Ermol w 1993 był wrecz do bolu nudny. Odjechal po 1 łuku i tyle go widzieli. ;) Buszmenowi zapewne chodzi o styl wyprzedzania, walki w kontakcie itd. Ale jak tu rozliczac z powyzszych Sama i Hasna, gdy oni ciale jezdzil z przodu i mieli inny styl jazdy? Ja ten styl oceniam na podstawie plynnosci jazdy i atakow, taktyki, ilosci popelnianych błedow czy strat na trasie itp. Zeby lepiej to zrozumiec najlepiej przeanalizowac jazde tego samego zawodnika u szczytu kariery, a w slabszych latach. Niezaleznie czy z poczatku, czy z konca kariery. Jest wyraźna różnica np. pomiedzy Hansem Nielsenem z 1987 roku, a z 1997 roku. :)

Cytat:

---

Tam wcale tak dużo Adamsowi do Nickiego nie brakowało.

---

Trudno miec ciagle przewage 20 punktów. Dośc powiedziec, ze nie wynosila ona nigdy mniej niz 11. Na 2 turneje przed koncem mial 31 punktow przewagi. Adams zblizył sie do Nickiego, gdy Dunczyl troszke pechowo zaliczał upadki (Eskilstuna, Cardiff). Do Gelsen ani przez moment nie pokazał slabości.

Ale w kilku biegach pokazał, o czym pisał Toolowiec :) Parę razy Leigh go ładnie powiózł po trasie, a to zawsze jest prztyczek w nos dla takiego dominatora, jakim był wtedy Nicki. A w Rzeszowie, w ważnym meczu to już w ogóle. Oczywiście to jakaś tam mini rysa, szukanie dziury w całym. Niemniej Adams miał rzeczywiście pecha, bo gdyby trafił z formą z 2007 w rok 2008 to mógłby być jednak majstrem.

Oczywiście ocena jazdy jest bardzo subiektywna i rzeczywiście Gollob w 2010 miał więcej okazji, żeby się wykazać. Ale śmiem wątpić by inni w jego sytuacji wyprzedzali z większą łatwością, zwłaszcza że teraz są między czołówką dużo mniejsze różnice sprzętowe.

A swoją drogą między Gollobem 2010, a Gollobem 2002-2006 też jest trochę różnica :) Dla mnie... przepaść jest nawet między Gollobem 2009, a Gollobem 97.

Tomasz w trakcie kariery bardzo sie zmieniał. Wczoraj sporo ogladałem i analizowalem dwa ostatnie sezony.


Banita* w akcji :)


http://www.youtube.com/user/HaszyszowyZKS#p/u/16/nT-QUO-74-w

* Moje ulubione okreslenie z poczatków kariery. ;)

Cytat:

---

Tu pełna zgoda. Sam miałem tu wspomnieć o LA z 2007, ale zostało to już uczynione :) Tam wcale tak dużo Adamsowi do Nickiego nie brakowało.

---

Ja powiem tak, jeśli idzie o GP to jednak umówmy się mimo fenomenalnej jazdy Leigh, Nicki kontrolował sytuację i dosyć komfortowo z pełną kontrolą zdobył majstra. W końcu jego przewaga przed przedostatnią rundą w Krsko była duża ok. 20 oczek. To był pokaz determinacji i niesamowitej odporności Nickiego + fury, którymi duńczyk dysponował, najszybsze w tym czasie.
Ale zdecydowanie wolałem jazdę Adamsa. Dystans - absolutna poezja, jeden z najlepszych w historii imo.

Na pewno 2004, 2007 to najlepsze sezony honorowego obywatela Leszna :)

W tych wczesnych, jak i w późniejszych latach Tomek nie opanował jeszcze znanej jedynie sobie sztuczki jeżdżenia na prostej w poprzek toru. Przez długi czas wychodziło mu głównie w Bydgoszczy, w 2010... prawie wszędzie. To te ataki, wejścia w krawężnik na prostym motocyklu na pełnej k... dały mu taki wynik. I tym razem go już tak mocno nie wyrzucało.

http://www.youtube.com/user/Haszyszo...30/xIS2JCElKTY

Pokaz żużla by Gollob. Wtedy to były ostatnie tchnienia, w 2010 - norma :) Choć ogólnie lepszy poziom, który prezentował sprawiał, że aż tak się męczyć nie musiał. Zazwyczaj wystarczała mu jedna akcja. To przez lata była natomiast bolączka. Tomek atakujący i zdobywający pozycję, a za moment je tracący. Pojedynek w DPŚ 2006 w Eskilstunie z Adamsem obrazuje to najlepiej. Piękny, ale głupio przegrany. Jeszcze w 2008 męczyło to Golloba. Np. biegi w wygranym finalnie GP w Kopenhadze w rundzie zasadniczej, gdzie Crump go skroił jak dzieciaka na samej kresce. Ale finalnie ewolucja pozwoliła się tego wyzbyć.

Nikt inny nie opanował sztuki takiej jazdy do takiej perfekcji :) No ale fakt, żużel nie polega tylko (a może wcale) na jeździe w poprzek na prostej. Ale ogólnie Tomek jest chyba najlepiej jeżdżącym zawodnikiem na prostych. Na łukach bywa, a zwłaszcza bywało to różnie.

Atak "w poprzek" toru jak ty to nazywasz od razu nasuwa mi na myśl Hansia Lansia ad. 2006. Z tym, że te firmowe akcje Golloba (np. motoarena) wyglądały zupełnie inaczej - Andersen od razu zjeżdżał szybko do płotu ( za co podobno nie raz dostawał ochrzan od rywali) natomiast Tomek robi to w bardziej subtelny sposób wykontrowując motor wzdłuż prostej.

O Tomku mozna by długo Ale wroce sobie do Li. :)

Pierwszy raz postawilem na niego w zakladach, ze wygra GP przed Coventry w 2000 roku. I bylem tego pewien! Czulem ze na tamten moment jest z towarzystwa najszybszy. Kazdy angielski tor znal jak wlasna kieszen. Poza tym jak kazdy uwielbialem przepowiadac niespodzianki. :) I do dzis utrzymuje, ze byl w stanie wtedy wygrac :) Ale niestety. Lejek musial sie dowiedziec, ze na niego postawilem i byl zbyt pewny siebie. Po niezlym stracie w polfinale uwierzyl w swoje kiepskie umiejetnosci jazdy po deskach, a takze szybkosc fury i fatalnie rozegral 1 łuk. :)

http://www.youtube.com/watch?v=pZhJCHX3GB4&feature=related

Heh oglądałem całe Coventry wczoraj tak się składa ;) No ale generalnie miałeś sporo racji, bo był jednym z najszybszych, o ile nie nr.1 i przed półfinałami to w ciemno stawiałem, że pojedzie w grand final.

Nigdy za nim nie przepadałem, mimo podziwu dla klasy sportowej i szacunku dla kości rywali.

Wszystko przez Hancocka :P Powiózł Leigh, zrobił korytarz Dugardowi i tym samym zgotował taki los, a kurs był pewnie niczego sobie :D

Ciekawy temat. Można trochę pogadać na temat tych bardziej odległych czasów i skonfrontować je z tym co mamy teraz. Jeśli chodzi o samą listę to moje zestawienie wyglądałoby podobnie do tego co napisał drozd Może zamieniłbym miejscami Nielsena z Gollobem i Lorama z Havelockiem. Mam też mieszane uczucia czy to Per powinien zamykać to zestawienie, ale faktycznie ciężko jest go przesunąć w górę. Co do najważniejszego czyli numeru 1 nie ma dyskusji, Rickardssona z 1998 nie pobije prawdopodobnie nikt.

Co do zawodników którzy mieli świetne sezony, a nie zdobyli majstra dodałbym jeszcze Lorama '99. Oglądając po raz kolejny GP Szwecji w Linkoepingu zastanawiam się, czy Mark nie był wtedy w lepszej formie niż rok później kiedy zdobywał tytuł. Szkoda turnieju we Wrocławiu (do końca naciskał Jorgensena w biegu ostatniej szansy, przegrał o pół koła). Gdyby tam poszło mu odrobinę lepiej to miałby medal mimo, że nie był stałym uczestnikiem i dodatkowo nie jechał w pierwszej rundzie. Moim zdaniem to właśnie Loram pozbawił w tamtym sezonie Golloba szans na tytuł wyprzedzając go na ostatnim okrążeniu w półfinale bydgoskiej Grand Prix. Śmiem twierdzić że Gollob nie obroniłby tej czteropunktowej zaliczki nad Rickardssonem, nawet gdyby w Vojens był w pełni sił.

Cytat:

---

wyobrazacie sobie bieg:
A Ricko 98
B Pedersen 07
C Crump 06
D Ermolenko 93

---

Cytat:

---

Tomek z 2010 zrobiłby ich po przegranym starcie :)

---

Szczególnie gdzieś w Wolverhampton, Thurrock albo Eastbourne prawda ? ;]

No raczej GP nie odbywa się na torach bez międzynarodowej licencji.

W Wolverhampton to Lindgren by ich zrobił, tylko do czego zmierza takie stawianie sprawy ?

Do niczego, bo w Tarnowie zrobiłby ich Rempała, w Lesznie Baliński a w Gdansku Zorro.

Cytat:

---

No raczej GP nie odbywa się na torach bez międzynarodowej licencji.

---

A czy to koniecznie musi być obiekt z Grand Prix ? Typowe rozumowanie w stylu "Gollob 2010" czyli liga, GP, liga, GP. Wieje nudą. Zresztą faktycznie może niepotrzebnie wymieniłem te angielskie tory, bo to nie ma znaczenia. Nie wyobrażam sobie aby poza Bydgoszczą Gollob miał szanse na "zrobienie ich po przegranym starcie", a i przy Sportowej by mu się to pewnie nie udało. Za silna obsada, stanowczo za silna.

Nie wiedziałem gdzie wrzucić, więc sorry jeśli miejsce nie jest na to odpowiednie.

Na czeskich stronkach speedwaya-z.cz przeczytałem artykuł o lodowych występach Milana Spinki. Rzecz jednak dotyczy Briggo.
Uderzyło mnie zdjęcie, które przedstawiało motocykl do ścigania się nie na lodzie, ale w klasycznej odmianie żużla. Zima roku 1974:

http://www.speedwaya-z.cz/wp-content...12-300x193.jpg

Leżący silnik !!!

Zainteresowanych odsyłam do artykułu:

http://www.speedwaya-z.cz/?p=20411

^

dokładnie

Ciekawy artykuł

Też tak myślę

Piękny temat.

Jeśli mistrzowie nad mistrzami to oczywiście Piotr Pawlicki który w Polsce osiągnął już wszystko. Natomiast w GP od roku 2020 będzie wygrywał Mistrzostwo Świata seriami. Szkoda że takie twory Tunerów jak Zmarzlik blokują mu teraz miejsce w Grand PRIX.

Nabieram coraz większej ochoty pogrzebać nieco w archiwum i przypomnieć wszystkim co pisałeś dwa lata temu o Piterze, ale w sumie i tak chyba każdy wie, że jesteś jednym z największych sprzedajnych.... na tym forum.

Nawet taki wątek musiałeś zasrać. Tragedia.

Cytat:

---

Zamieszczone przez kingpin

Nabieram coraz większej ochoty pogrzebać nieco w archiwum i przypomnieć wszystkim co pisałeś dwa lata temu o Piterze, ale w sumie i tak chyba każdy wie, że jesteś jednym z największych sprzedajnych.... na tym forum.

---

Wiadomo.

Cytat:

---

Zamieszczone przez Mefitzo

Piękny temat.

Jeśli mistrzowie nad mistrzami to oczywiście Piotr Pawlicki który w Polsce osiągnął już wszystko. Natomiast w GP od roku 2020 będzie wygrywał Mistrzostwo Świata seriami. Szkoda że takie twory Tunerów jak Zmarzlik blokują mu teraz miejsce w Grand PRIX.

---

Tak trzymaj, udawaj dalej ze z tym cytatem w moim podpisie to tak naprawde wczoraj zartowales :D

Cytat:

---

Zamieszczone przez sparta_mistrz

Tak trzymaj, udawaj dalej ze z tym cytatem w moim podpisie to tak naprawde wczoraj zartowales :D

---

Postaram się miszczu.

Dobry żart piany z pyska wart.

Kolejny z Wielkich odszedł. Zmarł Paweł Waloszek.

"Swoją karierę sportową Paweł Waloszek rozpoczynał w wieku szesnastu lat w klubie ze Świętochłowic. Startował nie tylko w macierzystym klubie, ale także w Gwardii Katowice (1957), Legii Warszawa (1959) oraz Legii Gdańsk (1960). Miał również roczny epizod w Anglii będąc reprezentantem klubu z Leicester w 1961 roku. Trzykrotnie świętował z tym zespołem tytuł Drużynowego Wicemistrza Polski (1969, 1970, 1973). Przez bardzo długo okres czasu (1956-1977) był członkiem kadry narodowej. Największy sukces odniósł w 1970 roku we Wrocławiu, gdy sięgnął po tytuł Indywidualnego Wicemistrza Świata. Przegrał wówczas tylko jeden wyścig, z ówczesnym czempionem - Ivanem Maugerem. W 1962 roku w czeskich Slanach świętował brązowy medal Drużynowych Mistrzostw Świata. Stawał także trzykrotnie na podium Indywidualnych Mistrzostw Polski (drugie miejsce w 1969 i 1972 oraz brąz w 1975). W 1968 roku wygrał turniej o Złoty Kask. Od października 2014 roku był patronem stadionu w Świętochłowicach, gdzie wszyscy oczekują na remont tego klimatycznego obiektu. Niestety, Pan Paweł nie dożył tej chwili..."

Fajny to temat, dobry do wieloletniej dysputy i analizy. To może lista z ostatnich 10 lat? U mnie wyglądało by to mniej więcej tak:

1. Gollob 2010
2. Pedersen 2008
3. Woffinden 2015
4. Crump 2009
5. Woffinden 2013
6. Hancock 2014
7. Hancock 2011
8. Woffinden 2018
9. Doyle 2017
10. Hancock 2016
11. Holder 2012

Wysoko byliby Emil 2013 i Doyle 2016 gdyby zdobyli tytuły w rzeczonych latach.

1. Gollob 2010
2. Woffinden 2013
3. Pedersen 2008
4. Hancock 2011
5. Woffinden 2015
6. Crump 2009
7. Doyle 2016/2017
8. Hancock 2014
9. Woffinden 2018
10.Hampel 2011

niedaleko za dziesiątką: Holder 2012, Hampel 2013, Hancock 2016 i Iversen 2013

Mnie jakoś w ogóle nie przekonują ostatnie 3 mistrzostwa Hancocka. Za każdym razem miałem wrażenie że to takie mistrzostwo zdobyte, bo po prostu nie było nikogo... lepszego (wiem jak to brzmi:P może "ciekawszego" bardziej by pasowało) w danym roku. Że jak nie ma komu zrobić mistrza, to zrobi go Hancock. I nie ma to nic wspólnego z jego wiekiem.

1. Gollob 2010
2. Crump 2009
3. Hancock 2011
4. Pedersen 2008
5. Woffinden 2015
6. Woffinden 2018
7. Woffinden 2013
8. Hancock 2014
9. Doyle 2017
10. Hancock 2016
11. Holder 2012


Doyle 2016 faktycznie byłby wysoko.

Edytowałeś :) Sam miałbym teraz wątpliwości co do swojej listy.

Nie mniej Hancock 2011 za wysoko - w GP ok 4 rundy wygrał (Wuffy w tym roku również) ale jego znakomite wyniki w cyklu były podyktowane po cześci właśnie tym o czym wspomniał kolega wyżej - że miał słabych kontrkandydatów, oczywiście względnie słabych.
Crump, Gollob daleko od swojej optymalnej dyspozycji; Hampel, który jechał rewelacyjnie przez dłuższy okres pod koniec osłabł niemiłosiernie no a AJ to mógł chyba tylko wtedy (lub 2012) zdobyć medal... Dlatego:

- Woffinden 2015 moim zdaniem wyraźnie lepszy, o wiele bardziej ofensywny; ligi to raczej podobnie.
- Pedersen 2008 tymbardziej oczko wyżej - nie ma szans aby przegrywał w bezpośrednich pojedynkach z Hancockiem, może nie wygrał zbyt wiele turniejów ale tylko raz nie było go w finale a w ligach jechał po prostu jak cyborg. Do tego miał zdecydowanie najlepszego z tej trójki rywala w osobie super zdeterminowanego, niemal równie skutecznego i bardzo ofensywnego Crumpa.

1. Pedersen 2007
2. Gollob 2010
3. Crump 2006
4. Pedersen 2008
5. Hancock 2011
6. Woffinden 2013
---
7. Crump 2009
8. Doyle 2017
9. Woffinden 2015
10. Hancock 2016
11. Woffinden 2018
12. Hancock 2014
13. Holder 2012

pierwsza 6 zdecydowanie odstaje

10 biegów marzenie? Rickardsson 2005 vs. Crump 2006 vs. Pedersen 2007 vs. Gollob 2010 :D

10 biegów marzenie? Rickardsson 2005 vs. Crump 2006 vs. Pedersen 2007 vs. Gollob 2010 :D

1.Pedersen 2008
2.Gollob 2010
3.Crump 2009
4.Woffinden 2015
5.Hancock 2011
6.Woffinden 2013
7.Woffinden 2018
8.Hancock 2014
9.Holder 2012
10.Doyle 2017
11.Hancock 2016

Cytat:

---

Zamieszczone przez Robi

1. Pedersen 2007
2. Gollob 2010
3. Crump 2006
4. Pedersen 2008
5. Hancock 2011
6. Woffinden 2013
---
7. Crump 2009
8. Doyle 2017
9. Woffinden 2015
10. Hancock 2016
11. Woffinden 2018
12. Hancock 2014
13. Holder 2012

pierwsza 6 zdecydowanie odstaje

10 biegów marzenie? Rickardsson 2005 vs. Crump 2006 vs. Pedersen 2007 vs. Gollob 2010 :D

10 biegów marzenie? Rickardsson 2005 vs. Crump 2006 vs. Pedersen 2007 vs. Gollob 2010 :D

---

O nie, w 2015 r. Tai był lepszym, dojrzalszym żużlowcem niż w 2013. Wiadomo, że w 2013r. to była eksplozja talentu ale jednak to w 2015 Tai w cyklu miał więcej genialnych akcji - do tego w zasadzie od początku cyklu prowadził i pewnie bez potknięć zmierzał po tytuł. Jechał wg. mnie z większą presją. W ligach praktycznie bez zarzutu, podobne wyniki.

Ja bym dodał Nielsena i Gundersena, którzy całkowicie zdominowali światowy speedway od drugiej połowy lat 80-tych. To byli arcymistrzowie, naprzemiennie zdobywali tytuły IMS. Erik gdyby nie fatalny upadek w 1989 r. miałby więcej jak trzy mistrzostwa a Hans w latach kiedy nie zdobywał złota i tak kończył z medalem.

W kontekście dominacji Gundersena i Nielsena warto pamiętać o tym artykule. ;)

https://sportowefakty.wp.pl/zuzel/33...nska-hegemonia

Cytat:

---

Zamieszczone przez bartekdm

Ja bym dodał Nielsena i Gundersena, którzy całkowicie zdominowali światowy speedway od drugiej połowy lat 80-tych. To byli arcymistrzowie, naprzemiennie zdobywali tytuły IMS. Erik gdyby nie fatalny upadek w 1989 r. miałby więcej jak trzy mistrzostwa a Hans w latach kiedy nie zdobywał złota i tak kończył z medalem.

---

Jak już jesteśmy przy tych czasach i zawodnikach z kraju Hamleta wspomniałbym także o Janie Osvaldzie Pedersenie. Był co prawda w cieniu wyżej wymienionych, ale owej epoce dominacji Duńczyków postawił przysłowiową kropkę nad i. Kontuzja także zabrała go z torów przedwcześnie, kiedy znalazł się na samym szczycie.